No. 18, Februari 2012 Nederlandse Editie

Wij wensen jullie allemaal God’s zegen toe in het jaar van onze Heere 2012. Hartelijk bedankt voor al jullie familie nieuws die we gekregen hebben. We vonden het erg leuk om een poosje bij jullie op "visitie" te zitten. Katriena heeft onze familie activiteit bijgewerkt. Over het algemeen is het afgelopen jaar een jaar vol reizen geweest — niet weken, maar maanden, en dit jaar belooft het zelfde. Wij danken de Heere nederig dat Hij ons bewaard heeft en vragen Zijn zegen over ons werk. Bedankt aan allen die gastvrijheid heeft geleend aan onze reizigers. Nu zal ik Katriena verder laten vertellen.

Mijn ouders hebben het allebei erg druk, zoals altijd. Mijn vader, nou, die werkt maar aan Schilder, Schilder, en nog eens Schilder. De laatste tijd heeft hij ook nog geprobeerd onze water hydrant (of "pomp" — een kraan die niet hoort te bevriezen) in de stal te repareren. Toen Paulina hem een keertje open probeerde te doen knapte hij. Nu moeten Paulina en ik water van het huis naar de stal dragen voor acht geiten, twee koeien, en ongeveer achtien kippen. Het was niet altijd gemakkelijk op de gladde paden. Maar goed, mijn vader heeft van alles geprobeerd om het te maken maar helaas: het lukte niet. Eindelijk heeft hij een heel diep gat in de grond gegraven. Met hulp van Hinne was het gat met een paar dagen acht voet diep. Toen konden we er een nieuwe hydrant in zetten. Wat waren we blij — water te moeten sjouwen als het -35°C is, is niet altijd leuk! (PMJ: De hydrant was al heel wat keren bevroren geweest omdat we hem open lieten staan en we waren blij dat hij het zo lang uitgehouden heeft, maar nou was hij toch stuk. We zullen er nu maar beter op passen!)

Mijn moeder is altijd bezig, bezig, bezig. Zij doet alles en weet alles! Een paar weken geleden riep Juliana, net voordat we naar de kerk gingen, "Mammy, weet u waar mijn Psalmboek is?" Mijn vader reageerde meteen, "Waarom vraag je altijd Mammy daarvoor?" "Omdat Mammy altijd weet waar alles is!" En het is ook waar! We helpen haar wel heel wat, maar zij werkt toch het hardst van iedereen, geloof ik. Dit jaar is ze weer met kinderkoor begonnen maar omdat we een jaar geen repitities hebben gehad begonnen we met zo’n beetje een nieuwe groep. De jongeren waren nu ouderen en we kregen allemaal nieuwelingen er bij. Persoonlijk denk ik dat ze het goed doen en ze leren snel.

Paulina is bezig om de verkoop en alles verder te laten gaan. Mijn vader heeft ongeveer alles aan haar overgehandigd. Hij vertaald en corrigeert, enz., terwijl zij boeken inpakt, betalingen maakt, conferenties bespreekt, enz. Zij vindt het erg leuk, maar ze heeft het wel druk. Met het werk in de shop voor mijn vader, haar zeven piano leerlingen, en haar eigen piano en viool lessen, raakt ze soms wel in tijdnood. Zoals ik net al schreef heeft ze zeven leerlingen dit jaar. Twee jaar geleden begon ze met eentje. Verleden jaar maar één voor de eerste helft van het jaar en daarna kreeg ze er nog twee bij (inclusief Juliana). Nu heeft ze drie leerlingen in Barrhead en vier in Neerlandia (waarvan Juliana en ik er twee zijn). Ze vindt het erg leuk. Ze houdt ook veel van breien en gaat elke dinsdag avond (met haar breien) naar een oudere mevrouw (een weduwe) of een ouder echtpaar terwijl Hinne en ik op catechesatie zitten. In het voorjaar hoopt ze haar klas 9 piano examen te doen.

Roelf Kars is ook bezig met boeken verkopen. Maar hij heeft een speciale manier van doen. Hij gaat de hele wereld rond ;-) (eigenlijk alleen maar Noord America) in zijn grote rode Dodge, 4x4, 2011, Cummins, 6.7 L diesel, long-boxed crew cab (lange box en een grote cabine) truk! Hij maakt hem vol met boeken en gaat of naar conferenties of bij de deur langs om boeken te verkopen. Hij neemt nog steeds viool en alt-viool lessen (als hij thuis is) en ik vindt dat hij goed speelt. Toen hij door de Fraser Valley en Smithers (B.C.) trok, heeft hij het zelfs klaargespeeld om naar orkest repitities te gaan en ik geloof dat hij zelfs nog op concerten gespeeld heeft. In juli is hij met Paulina, Hinne, en Juliana naar de Canadian Reformed String Camp geweest (daar komen strijk-instrument spelers van onze kerken bij elkaar en vormen voor een week een orkest. Na een week oefenen, wel acht uur per dag, hebben ze een concert.) Ze hebben veel mensen ontmoet en zijn daarna voor vier weken naar de V.S. getrokken voor "vakantie" en werk. Ze hebben op drie conferenties gestaan, twee in California en één in Arizona. Hete temperaturen, de grote Red Woods (bomen met over tien voet doorsnee), en een heleboel plezier. Roelf Kars vindt het leuk om mensen te ontmoeten en heeft veel discussies met ze over allerlei soorten onderwerpen.

Hinne is nog steeds onze dromer. Hij houdt veel van insecten. Samen met zijn vriend Ian van Assen verzamelen zij spinnen, motvlinders en van alles meer wat maar interessant is. Maar Ian vergat om ze water te geven en uiteindelijk zei zijn moeder dat hij ze weg moest doen. Nu nemen ze gewoon maar fotos van die dingen. Ik heb dat veel liever! (PMJ Ook al heeft Katriena ongeveer een hekel aan ze, mijn moeder heeft dat toch niet — dat wisten we niet, hoor! Maar net als Ian was Hinne ook niet zo heel geregeld met zijn beestjes. Dus begon mijn moeder vliegen te vangen — wel vijftig op een dag. En de spinnen werden lekker dik!!) Weten jullie wat Hinne gedaan heeft? Hij heeft onze haan geslacht en we hebben er croketten van gemaakt. Hij neemt nog steeds cello les en wordt al heel goed. Hij heeft er erg veel van genoten om met Roelf Kars naar de V.S. te gaan dit voorjaar en zomer. Maar ik denk toen augustus aan kwam rollen hij toch wel blij was om weer thuis te zijn. Hij is door ongeveer 44 staten geweest. Van de vijftig die er zijn, heeft Roelf Kars nog maar vijf die hij niet bekeken heeft!

Juliana en ik nemen, zoals ik al eerder zei, pianoles van Paulina. Juliana neemt ook vioolles. Ik denk dat dit haar derde jaar is. Ze gaat ook vooruit met allebei. Ze heeft alleen één probleem met piano. Ze leert alles uit hoofd en als ze dus iets fout heeft moet je het aan haar voorspelen zodat ze weet wat er fout is. Dat maakt haar lessen wel lang. Zoals ik ook al schreef is zij ook naar String Camp geweest. Het was een week net zo leerzaam als een heel jaar les. Volgens haar was het veel te snel over.

Maria gaat nu met Paulina naar de stal om de geiten te voeren. Ze vindt dat leuk. Ze zit ook altijd iets te bouwen met hout. Het afgelopen zomer hebben Juliana en Maria (met hulp van Hinne) een huis gebouwd. Het is gemaakt met pallets, heeft geen dak, maar wel planken die volgestopt zijn met oude pannen en alles waar je maar eten in kunt koken. Voerzakken bedekken de ramen en ze leven er de hele dag in behalve als we moeten eten. Zij heeft nu orgelles van mijn moeder en oefent elke dag. Ze is ook flink bezig met haar schoolwerk en houd haarzelf bezig met werk en spelen.

Michael is nog steeds onze kleine roodharige jongen. Hij heeft kuiltjes in beide wangen en een dikke bos haar. Wij, meisjes, hebben er een hekel aan als het geknipt wordt, maar hij vindt dat hij teveel op een meisje lijkt als het lang is. Hij vindt het heerlijk om buiten te zijn, fietsen, zwaard vechten met Lodewyk, enz. Hij houdt ook veel van Marnix, behalve als Marnix aan zijn boerderij komt. Hij is totaal een jongen. Paulina hoorde een poosje geleden een gesprekje van hem met Hannah. Hannah zei, "Michael, zullen we ouders spelen?" "Nee!" zei Michael. "O, alsjeblieft," zei Hannah, "dan ben ik de vader en jij de moeder." Zo leuk!

Lodewyk is een echte boef (maar een lieve). Hij komt vaak bij me en zegt, "Jij bent de liefste Tiena van deze familie." Toen hij het een keertje tegen Paulina zei (hij zei "de liefste Paulina van de familie") vroeg zei, "Zo wie is de gemeenste Paulina van de familie?" Hij moest daar even over nadenken maar besloot toen dat ze de liefste en de gemeenste Paulina van de familie was want er was er maar één! Zo lief! Hij houdt er veel van om met Hannah te spelen maar droomt te veel. Op een keer dat we aan het eten waren keek hij me recht in de ogen. Ik zei, "Lodewyk, wil je me alsjeblieft even . . . . geven?" Maar hij merkte totaal niet dat ik iets tegen hem zei. Hij was in een totaal andere wereld. Soms zegt mijn vader, "Okee, we gaan bidden." en is Lodewyk opeens weer terug op deze aarde, en begint alles op de tafel recht te zetten! Hij drooooomt maar! En klimt maar! Soms denken we dat ons hart nooit weer normaal kan kloppen als we hem zien!

Hannah is stapelgek op Marnix. Hij zelf houdt er zelf niet altijd zo veel van. Wij knuffelen hem veel te veel, zo zijn meisjes maar hij is een jongen. Hannah is begonnen om echt zijn moeder te zijn. Dan is zij Rianne (van Andrew) en Marnix is Natalie (Rianne’s jongste). Als je hem ook maar durft opakken als hij Natalie is en ze "in de kerk zitten" dan hoor je het heel snel. Ze is een erg leuke meid anders. Na ELKE maaltijd, en ik bedoel elke, zegt ze teggen Daddy, "Daddy, ik ben uw dochter." Ze heeft eindelijk door dat Mammy haar moeder is (ook al is zei nog steeds Mammy’s Mammy en Paulina is Mammy’s zuster). Het is zo leuk. Elke dag bedenkt ze een nieuwe combinatie. En het is allemaal zo onschuldig.

Marnix is echt lief. Hij kan zo leuk giechelen en je moet wel lachen als je wil of niet. Hij is erg vrolijk en marcheert (of eigenlijk rent) door het hele huis. Hij is altijd overal op de zelfde tijd. We houden erg veel van hem. Toen mijn ouders een keer met Marnix weg waren over de zondag, een poosje geleden, vroeg ik de kinderen wie zij het meeste misten. Het antwoord was meestal, "Mammy, nee ik denk eigenlijk Marnix." Ik was het er totaal mee eens. Deze zomer heeft hij veel van het buitenleven genoten, en omdat we een zachte winter hebben kan hij nog steeds veel naar buiten. Als Roelf Kars naar buiten gaat moet hij ook en is erg beledigd als Roelf Kars hem achterlaat. Soms weet Roelf Kars niet wat hij met Marnix doen moet. De dag voordat Roelf Kars weer weg ging hebben we een foto van hem en Marnix genomen. We hebben hem op de koelkast gehangen en sinds Roelf Kars weg is wijst Marnix altijd naar de foto als je hem optilt. Hij wijst altijd het eerst naar Roelf Kars. Hij lijkt ook veel op Roelf Kars!

(Katriena) Ik heb nu al twee jaar lang zangles. En ik neem pianoles van Paulina. Voor de rest pak ik vaak de post in voor Paulina als ze me nodig heeft (soms met haar en soms alleen) en ik help mijn moeder. Voor een jaar ben ik nou vrijwilligers werk bij een bejaardenhuis in Barrhead aan het doen. Ik vind dat erg leuk. Dan speel ik spelletjes met de bejaarden, serveer koffie, of ga gewoon op visite. Verleden jaar, net voor kerst, hebben we een nieuwe koe gekregen. Ik moet haar melken en het gaat aardig goed. Het is grappig hoe je een koe kunt leren kennen. Het lijkt wel dat ik haar gedachten gewoon kan raden. Toen Paulina in de V.S. was heb ik geiten voor haar gemolken. Ik ben toen erg aan ze gehecht en wou het niet weer over geven toen Paulina terug was. Ik help mijn moeder ook met kinderkoor. We hebben erg veel plezier en ik zie er naar uit om volgende week weer te beginnen.

Veel liefs van

Roelof & Theresa Janssen

Paulina, Roelf Kars, Katriena, Hinne, Juliana, Maria, Michael, Lodewyk, Hannah & Marnix.

Marnix z'n eerste verjaardag